Een tikkeltje impulsiviteit en nood aan quality time met onze kindjes, meer was er voor mijn beste vriendin Elien en mij niet nodig om te beslissen dat we samen gingen kamperen. Ondanks de drempels die we voor ons zagen – drie jonge kinderen en alle uitdagingen die daarbij horen – voelden we diep van binnen dat een ontsnapping uit onze dagelijkse sleur en omgeving meer dan welkom was. Wie weet konden we tussen de drukte van de kindjes door ook nog wat tijd voor elkaar vinden, stel je voor. Tijdens onze zoektocht naar een geschikte camping ontdekten we al snel dat het aanbod overweldigend was. Terwijl ik wat huiverig was bij het idee van ‘drukke’ campings met flashy glijbanen en overmatige kinderanimatie, had Elien in eerste instantie haar bedenkingen bij de eenvoudige ‘back to basics’ campings.

In een avond lang gesprek mijmerden we over onze beste herinneringen uit onze kindertijd. Opvallend genoeg waren het vaak de meest eenvoudige activiteiten met één van onze ouders die ons het meest bijbleven, eerder dan de flitsende pretparkattracties. Dat inzicht bracht ons op één lijn. We wilden een camping met de focus op natuur en eenvoud, maar toch met een vleugje ‘hip’. Een plek waar de gebouwen mooi waren afgewerkt met hout en waar het personeel niet vreemd opkeek als je een chai latte met havermelk bestelde. Voor ons was het de ideale combo.

Met een vleugje humor beseften we dat het thuis ook niet altijd pais en vree was, dus waarom zouden we de uitdagingen van het kamperen niet samen ondergaan en elkaar steunen in de dagelijkse struggles. Het idee dat we dit avontuur als vriendinnen en moeders samen aangingen, gaf ons een gevoel van vertrouwen. Het was een manier om onze drempels te overwinnen en ons zelfvertrouwen als moeders te versterken.

De voordelen van kamperen als vriendinnen

Onze kindjes waren op de dag van aankomst ontzettend enthousiast, maar zoals verwacht, kwam de ontlading al snel op de volgende dag. De opgestapelde stress en frustraties kwamen naar boven wanneer de afleidingen waar ze in het dagelijkse leven onvermijdelijk mee te maken hebben wegvielen. Een dag vol broken cookies en tranen was het gevolg. “We got this”, was dan ook niet voor niets de meeste gezegde uitspraak van onze trip.  

Hoewel het niet altijd mogelijk was om elkaars taken gemakkelijk over te nemen, aangezien onze kindjes het moeilijk hadden, concentreerden we ons voornamelijk op het reguleren van de emoties van onze eigen kinderen. Maar het gevoel van verbondenheid, van elkaar gedragen voelen en het besef dat we niet alleen waren in deze uitdaging, maakte het een waardevolle ervaring.

De volgende dag merkten we dat de window of tolerance, niet alleen voor onszelf maar ook voor onze kindjes, aanzienlijk groter was geworden. Er was merkbaar ruimte vrijgekomen, waardoor iedereen meer in het hier en nu kon ervaren. Onze kinderen vonden plezier in de eenvoud van de natuur. Ze waren blij met weinig en waren tevreden met de kleine, eenvoudige dingen die de natuur te bieden heeft (bekijk zeker onze andere blogpost voor een leuke natuuractiviteit die we deden).

We beseften dat kamperen met jonge kindjes misschien niet altijd het idyllische plaatje is dat je op ansichtkaarten ziet, maar dat er juist schoonheid schuilt in de echtheid van de momenten die we samen doormaakten. De kwetsbare momenten, waarin we als vriendinnen elkaars lasten en frustraties deelden, versterkten onze band en gaf ons het vertrouwen om te weten dat we niet alleen stonden.

Van babbelaars in de tent tot overlast bij de buren

Één van onze grootste zorgen was het slaapgedrag van onze kindjes. Het vooruitzicht van een gezellige avond voor onze tent werd al snel overschaduwd door het idee dat onze kinderen elkaar wakker zouden houden met hun gebabbel. En jawel, wat we al vermoedden, werd de eerste nacht al meteen realiteit. Zodra de lichten spreekwoordelijk uitgingen (spoiler, in de tent is het altijd licht), begon het eindeloze gebabbel tussen onze kindjes. “Ik hoor jou nog steeds!” riep de één, terwijl de ander vrolijk doorging met zijn verhalen. Het duurde even voordat ze de rust konden vinden om in slaap te vallen.

Ik vermoed dat zowel Elien als ik berustten in het feit dat het niet vlekkeloos zou verlopen. We hielden vertrouwen in het idee dat er naar langen duur wel iemand van de kindjes genoeg zou krijgen van het praten en zou besluiten te gaan slapen. Na ongeveer 40 minuten was het zover, onze babbelaars vielen in dromenland. Met de zachtste tred verlieten Elien en ik elk onze compartimenten en dus ook de tent. Tot onze verrassing werden we begroet door onze buren, die ons beiden dikke duimen omhoog staken. Een moment van (h)erkenning tussen ouders.

Een andere bezorgdheid die vaak wordt genoemd door ouders die kamperen met kinderen, is het storen van de buren door huilende of luidruchtige kinderen. Die bezorgdheid is jammer genoeg realiteit, zo kwam onze buurman ‘klagen’ toen één van onze kindjes in een huilbui uitbarstte. Hoewel ik diep geloof in het belang van het uiten van emoties en het liefdevol opvangen ervan, is dit idee helaas niet altijd maatschappelijk aanvaard. Huilen kan vaak een trigger zijn voor velen. Ik volgde mijn intuïtie en vertrouwde erop dat mijn kind dit nodig had, ook al kan het ongemakkelijk zijn voor de buren. Zulke heftige emoties zijn van voorbijgaande aard, en de helende werking ervan is het meer dan waard. Bovendien kan een kind dat niet goed in zijn vel zit, ook luidruchtig zijn en niet fijn voor de buren. Het relativeren en begrip tonen voor de situatie is van belang, aangezien de huilbui waarschijnlijk geen uren zal duren.

Onze drie tips voor een mooie kampeerervaring onder vriendinnen met (jonge) kinderen

1. Leg je verwachtingen niet te hoog, wees flexibel en berust in het feit dat niet alles volgens plan zal verlopen. Deze klinkt misschien wat gek, want ik ben helemaal pro op avontuur gaan en deel meestal de dingen die ik hier geweldig aan vind. Maar wees realistisch in het feit dat wanneer je terug keert naar de eenvoud, dit gepaard kan gaan met het loskomen van onverwerkte frustraties. Ik vind dit een meer realistisch vertrekpunt dan het idee dat alles idyllisch en perfect zal verlopen (indien dat wel zo is, is dat mooi natuurlijk). Maar die verwachting kan teleurstelling scheppen. Kamperen met kinderen is avontuurlijk en onvoorspelbaar. Het accepteren van het onverwachte maakt de reis aangenamer voor iedereen.
2. Steun elkaar. Kamperen met vriendinnen biedt niet alleen een kans om van elkaars gezelschap te genieten, maar ook om elkaar te ondersteunen in de uitdagingen van het kamperen met kinderen. Het delen van ervaringen, zowel de positieve als de uitdagende, kan de reis nog waardevoller maken.
3. Laat kinderen zelf op ontdekking gaan. Geef je kinderen de ruimte om zelf te spelen en de natuur te ontdekken. Een beetje verveling kan leiden tot creatieve en onvergetelijke avonturen.

Kamperen met vriendinnen en jonge kindjes kan een avontuur zijn vol uitdagingen, maar ook vol kostbare momenten van samenzijn en ontdekking. Door realistische verwachtingen te hebben en elkaar te steunen, kunnen we de drempels overwinnen en genieten van de eenvoud en schoonheid van de natuur. Laten we elkaar aanmoedigen om deze unieke ervaring aan te gaan en samen onvergetelijke herinneringen te creëren. Ik hoop dat deze blog ouders inspireert die twijfelen en hen dat tikkeltje extra vertrouwen geeft om er toch op uit te trekken.

Zijn jullie eropuit getrokken? Tag @crispandhazy in jullie avonturen en laat mij meegenieten van jullie trip!