De auto tot de nok toe volgestapeld als een zorgvuldig ontworpen puzzel, een dampende koffie naast me, en een mengeling van zenuwen en opwinding in mijn buik: deze zomer vertrokken mijn zoon en ik voor een solo-reis naar Zuid-Frankrijk. Geen partner, geen uitgebreide planning, alleen wij tweeën en een open weg vol mogelijkheden. Het idee van alleen reizen met mijn zoon voelde op z’n minst gezegd spannend, maar ook als een kans om mezelf op een nieuw niveau te leren kennen. Diep vanbinnen voelde ik dat dit avontuur ons iets bijzonders zou brengen.

Reizen met kinderen hoeft niet perfect te zijn. Het draait niet om strak geplande schema’s of indrukwekkende bestemmingen, maar om samen tijd doorbrengen en ruimte maken voor verbinding. Deze reis gaf ons precies dat: momenten van puur geluk, een flinke dosis chaos (laten we eerlijk zijn), en de vrijheid om samen iets nieuws te beleven. Het was niet altijd makkelijk, maar het was alles wat we nodig hadden.

Laat me je meenemen op ons avontuur—een verhaal over stormachtige nachten in onze tent, warme ochtenden bij het meer, en de lessen die ik onderweg heb geleerd.

Voorbereidingen: Van “Wat als?” tot “Waarom niet?”

De weken voorafgaand aan onze reis waren gevuld met eindeloze “wat als”-scenario’s die door mijn hoofd spookten. Wat als er iets gebeurt terwijl we 1000 kilometer van huis zijn? Wat als het weer compleet omslaat en onze tent niet tegen de storm bestand is? (Spoiler: beide gebeurden, en ja, ik heb in mijn beste Frans een probleem uitgelegd aan een lokale dokter én mijn back-up tent moest meteen in actie komen na een stortbui bij de eerste camping.)

Ik vroeg me af of ik dit wel kon. Zou ik het alleen aankunnen als er iets misging? Zou ik genoeg geduld hebben, en zou het wel leuk zijn voor ons allebei? Zonder een tweede volwassene om op terug te vallen, voelde ik het gewicht van verantwoordelijkheid extra zwaar.

Alsof het zo moest zijn, ving een moeder van een klasgenootje van mijn zoon me op in mijn twijfel. Haar woorden waren simpel, maar precies wat ik nodig had: “Vertrouw jezelf en doe het. Je komt terug als een ander mens.” Die zin bleef hangen.  I’ve got this.

De voorbereidingen draaiden dus niet alleen om het inpakken van de auto (al was dat een hele puzzel op zich). Het ging ook om mentaal klaarstaan, om accepteren dat ik niet alles kon voorzien en dat juist daar ruimte lag voor avontuur en groei. Met die mindset en een volgeladen auto ging ik van “Wat als?” naar “Waarom niet?” en begon ons avontuur.

Onze route en hoogtepunten

Onze eerste stop: Camping Huttopia Étang de Fouché

We begonnen onze reis in Hulshout en reden naar de regio Bourgondië in Frankrijk. Onze eerste bestemming was Camping Huttopia Étang de Fouché, gelegen in Arnay-le-Duc, Côte-d’Or. Deze camping, omgeven door de bossen van de Morvan en de beroemde wijngaarden van de Bourgogne, bood ons een rustige plek om te landen. Het was niet alleen een prachtige locatie, maar ook een praktische keuze: een eerste stop die de reis behapbaar maakte, zodat ik als enige bestuurder niet meteen een te grote afstand hoefde te overbruggen.

Loslaten

Na een uurtje rijden stuurde ik een screenshot van mijn route naar huis. Mijn gps had me een route gegeven die langs Parijs liep, zodat ik niet de Tour de France hoefde te doorkruisen. Die melding zorgde voor lichte paniek bij mijn vader en partner. Binnen no-time belden ze me allebei met dezelfde boodschap: “Verander je gps, ga niet via Parijs!” De ironie: ik ontken niet dat ik met een klein hartje aan mijn avontuur begon, maar blijkbaar stond ook mijn omgeving op scherp—een kleine reminder dat dit avontuur voor ons allemaal een oefening in vertrouwen en loslaten was.

Wat maakte deze plek bijzonder?

Camping Huttopia Étang de Fouché bleek een rustige gezinscamping midden in de natuur, perfect om onze reis te beginnen. Onze ochtenden begonnen steevast samen met een eenvoudig maar gezellig ontbijt, waarna ik mezelf trakteerde op een heerlijke cappuccino in de bar van de camping. Later op de dag was het zwembad een absolute hit voor Noah, waar hij zich urenlang vermaakte terwijl ik genoot van hem te zien genieten. Het proper onderhouden sanitair van de camping was een plus.

De stormen en de redding van mijn back-up tent

Het weer in Bourgondië was wisselvallig. Al snel na aankomst ontdekten we dat mijn tent niet waterdicht was. Terwijl de regen door het zeil sijpelde, was ik ontzettend blij dat ik een back-up tent had ingepakt.

De stormen bleven een terugkerend thema tijdens ons verblijf, en hoewel het soms een uitdaging was, gaf het ons ook momenten van samen schuilen en luisteren naar het getik van de regen op de tent. Noah kroop dicht tegen me aan, en die knusse momenten maakten de chaos meer dan goed.

5-sterren maaltijden op één brander

Een van de herinneringen die me doet glimlachen, zijn onze “5-sterren diners.” Geen ingewikkeld gekokkerel, maar eenvoudige, verpakte maaltijden die ik op onze éénpitsbrander klaarmaakte. Geen Pinterest-waardige tafels vol culinaire hoogstandjes, maar voor ons voelde het als een klein feestje. Samen eten, lachen en gewoon genieten van het moment.

Een beetje te fris voor mijn smaak

Toch ontdekte ik dat het weer in Bourgondië niet helemaal mijn voorkeur had. De temperaturen waren prima voor de regio, maar het voelde niet zoals die warme zomerdagen waar ik naar uitkeek. Hoewel de regen en stormen soms hun charme hadden, begon ik steeds meer uit te kijken naar de zon en het echte zomergevoel. Achteraf gezien zou ik misschien een korter verblijf hebben gepland en eerder zijn doorgereden naar het zuiden. Het leerde me dat een plek prachtig kan zijn, maar het is nog belangrijker dat het past bij wat je op dat moment zoekt.

Het zuiden roept: Camping Huttopia Lac de Serre-Ponçon

Na een week in Bourgondië vervolgden we onze reis naar het zuiden, richting de Franse Alpen. Onze volgende bestemming: Camping Huttopia Lac de Serre-Ponçon, gelegen in Ubaye-Serre-Ponçon, Alpes-de-Haute-Provence. Dit voelde voor mij als een grote stap—het zuidelijke weer, de bergen, én de wetenschap dat we dan écht meer dan 1000 kilometer van huis zouden zijn. Terwijl ik uitkeek naar het avontuur dat ons te wachten stond, voelde ik best veel spanning opkomen voor de lange rit door de bergen. 

Een rit met Samson & Gert
Gelukkig viel de rit uiteindelijk erg goed mee. Met Samson & Gert op repeat zongen Noah en ik uit volle borst mee, en korte stops hielpen ons de reis aangenaam te houden. Het weer was bloedheet—precies wat we gewenst hadden—maar dat betekende ook dat ik de auto tijdens onze stops niet zonder airco in stilstand kon laten.

Een warme aankomst op quatorze juillet
Bij aankomst werden we begroet door het hete zuiderse weer waar Noah en ik zo naar uit hadden gekeken. Tent opzetten onder die omstandigheden was eventjes een uitdaging, maar gelukkig had ik een gemotiveerde helper aan mijn zijde. Diezelfde avond vierden we quatorze juillet, en het vuurwerk dat we vanaf de camping zagen boven het meer was één van de mooiste ervaringen die we ooit meemaakten. De camping grenst direct aan Lac de Serre-Ponçon, en het uitzicht was prachtig. Terwijl we daar zaten, onder de sterrenhemel met de lichtflitsen boven het meer, voelde ik voor het eerst hoe dit plekje écht ons ding was. De sfeer, de omgeving, het uitzicht—het was precies wat we zochten.

Avonturen op en rond het meer
Het meer was het hart van onze avonturen. Een van de hoogtepunten was het kajakken, al kwam daar wat creatief papierwerk bij kijken. Dat Noah 6 jaar is en zelfstandig 100 meter kan zwemmen? Laten we zeggen dat ik een formulier invulde met vertrouwen in mijn eigen reddingsvaardigheden. Halverwege meerden we aan voor een watermeloenpicknick. Het kristalheldere water, de bergen om ons heen, en het gevoel van vrijheid maakten dit avontuur onvergetelijk.

Naast het meer bracht ook het zwembad op de camping ons veel plezier. Er waren dagen dat we nauwelijks ergens anders kwamen. Soms zat ik aan de rand om Noah in de gaten te houden terwijl hij zich volledig uitleefde, maar vaak genoeg sprong ik zelf mee in het water. Spetteren, lachen en elkaar uitdagen voor een wedstrijdje—het zwembad werd onze plek om af te koelen en plezier te maken.

Bijzondere momenten op de camping
Vanaf de camping zagen we zelfs de Tour de France voorbij komen—een indrukwekkend schouwspel van wielrenners in volle vaart, voorafgegaan door feestelijk geroezemoes van de andere gasten. Wat Noah misschien nog indrukwekkender vond, waren de helikopters die laag door de bergen vlogen.

Daarnaast waren er de parapenters die non-stop over de camping zweefden en regelmatig landden. Noah stond keer op keer vol enthousiasme te kijken, vooral als ze sierlijk neerdaalden vlakbij onze tent.

Leuke (en minder leuke) uitstapjes
We bezochten ook Animal Park Serre-Ponçon, waar een vogelshow Noah compleet in vervoering bracht. Hij praatte er dagenlang over en vond het een van de leukste uitstapjes van onze reis.

Minder ontspannen was ons bezoek aan de lokale dokter—want geen reis is compleet zonder een onverwachte tussenstop, toch? Het lijkt bijna een traditie te worden, maar gelukkig werd ook dit zonder al te veel stress opgelost. Als afsluiter van die dag belandden we in een restaurant, waar we frieten aten en opgelucht lachten om het zoveelste “avontuur” dat we samen hadden meegemaakt.

Magische momenten en het dagelijkse ritme
’s Ochtends kleurden de bergen goud in het zachte licht, terwijl de lucht ’s avonds overging in tinten roze en oranje. Het werd bijna een vast ritueel: samen stilstaan en kijken naar hoe de dag begon of eindigde.

Een ander deel van ons ochtendritueel was de wandeling naar het lokale winkeltje voor vers brood. Daarna gingen we naar het gezellige café van de camping voor ons ontbijt en mijn dagelijkse cappuccino. Terwijl ik genoot van mijn koffie, vermaakte Noah zich prima in het speeltuintje of met het buitenspeelgoed.

Met spijt naar huis

Na een dikke week in wat voelde als een paradijs, was het tijd om huiswaarts te keren. We hadden allebei spijt om te vertrekken, maar ik besloot de lange rit in twee te breken. Op de terugweg boekten we een eenvoudig maar comfortabel hotel: ibis Styles Chalon-sur-Saône. Een kleine tussenstop met een zwembad en een ontspannen diner, perfect om even op adem te komen en de reis comfortabel af te sluiten.

Een oefening in emotieregulatie en herstel

Hoewel onze reis gevuld was met glimmers van vreugde en bijzondere momenten, was het ook een oefening in emotieregulatie voor mezelf. Ik vond het bijna ironisch dat, als de mensen op de camping wisten dat ik werk met moeder-kind verbinding, ze waarschijnlijk zouden hebben gelachen om de momenten waarop ik het even helemaal verloor. Maar juist in die momenten leer je, herstel je, en groei je samen.

Weet dat er altijd momenten van chaos zullen zijn, en dat dat écht oké is. Zolang je daarna maar weer in verbinding kunt gaan met je kind en samen de situatie kunt herstellen, bouw je aan een veilige en hechte relatie. Het is niet de perfectie die telt, maar hoe je met de chaos omgaat.

Praktische tips voor reizen met kinderen

Om je te inspireren je eigen kampeeravontuur aan te gaan, deel ik graag enkele praktische tips die voor mij erg helpend waren.

1. Packing list: wat neem je mee op je kampeeravontuur?
Ik begrijp dat het overweldigend kan zijn om te bedenken wat je allemaal nodig hebt. Van tenten tot speelgoed—er lijkt geen einde aan te komen. Gelukkig heb ik een uitgebreide packing list opgesteld die je hierbij kan helpen. Klik hier voor mijn blogpost met alle essentials en tips om georganiseerd in te pakken.

2. Weet wat haalbaar is voor jou
Denk goed na over hoeveel uren rijden voor jou haalbaar is. Ik koos ervoor om op de terugweg een simpel hotel vlakbij de autostrade vast te leggen. Dit gaf me rust, omdat ik wist dat ik een comfortabele tussenstop had zonder onderweg te moeten zoeken. Natuurlijk kun je zo’n overnachting ook ter plekke regelen, maar met een kind kan dat extra stress opleveren als je onderweg moet bellen en zoeken. Overweeg wat voor jou het beste werkt.

3. Schrikt de autorit je af?
De juiste voorbereiding kan het verschil maken. Zoek uit wat je kind leuk vindt onderweg: sensorisch speelgoed, tekenen, of muziek luisteren zijn vaak succesnummers. Ik heb een opvouwbaar tafeltje voor Noah waar hij op kan tekenen, en dat was een enorme hulp.

Een absolute must-have voor Noah tijdens ritten is een koptelefoon. Mijn zoon gebruikte er een van POGS (meer daarover in deze blogpost) zodat hij naar luisterverhalen of muziek kon luisteren. Zo kon ik mijn eigen rust bewaren, vooral tijdens drukkere momenten op de weg. Ik downloadde al zijn favoriete Samson en Gert-cd’s op een tablet, die ik koppelde aan zijn koptelefoon. Dit was essentieel, want het gaf me de vrijheid om mijn gsm te gebruiken voor navigatie of bellen zonder dat Noah er last van had.

4. Berust in het onverwachte
Niet alles kan gepland of voorbereid worden, en dat is oké. Er is altijd een oplossing, ook al voelt het op het moment chaotisch. Reizen met kinderen is een mooie oefening in loslaten—en improviseren.

5. Plan niet te veel
Laat ruimte voor spontane momenten en laat de reis op je afkomen. Soms zijn het juist de onverwachte wendingen die de mooiste herinneringen opleveren.

You’ve got this!

Deze reis heeft me opnieuw laten zien dat moeder-kind verbinding niet draait om grote gebaren of perfect geplande uitjes. De mooiste avonturen ontstaan wanneer je durft te creëren met wat je hebt, in plaats van te focussen op wat ontbreekt. We aten marshmellows aan een kampvuur, wandelden onder de sterren, lachten samen om onze eigen chaos, en aten “vijf-sterren diners” uit een pannetje op een éénpitsbrander.

Ik leerde ook dat er altijd momenten van chaos zullen zijn. Misschien verlies je je geduld, loopt iets compleet anders dan verwacht, of voelt het even overweldigend. En dat is oké. Het belangrijkste is hoe je daarna weer verbinding maakt met je kind en de situatie kan herstellen. Het zijn juist die situaties die ruimte bieden voor groei en die de band versterken.

Vertrouw op jezelf. Je hebt alles in je om je avontuur betekenisvol te maken. You’ve got this.

Benieuwd naar onze avonturen? Volg ons op Instagram!